Etten-Leur : the day after

Gisteren mijn 7° marathon van 't jaar gelopen. Na mijn val twee weken voor de pistemarathon in Schaarbeek was alle pijn nog niet geleden. Op mijn knie staat nog steeds een bobbel en mijn ribben doen nog altijd pijn. Vandaag is dit nog steeds zo, maar het is niet verergerd. Het komt dus ooit nog wel eens goed.
Maar beloofd was beloofd : lang geleden had ik Dorine beloofd haar te zullen begeleiden op haar eerste marathon.
Het was dan ook eerder met een klein hartje en veel onzekerheid dat ik in Etten-Leur aan de start stond aangezien ik geenszins wist of ik het einde zou halen.
Geen nood echter : de Beisbroek(st)ers waren paraat om Dorine te begeleiden. Ann, Kristel en Koen zouden de eerste helft meelopen; Erik de tweede helft. Marleen zou ons begeleiden met de fiets.
Nog eventjes meegeven dat Birger en Francine eveneens van de partij waren en leuke tijden liepen (zie www.beisbroeklopers.blogspot.com ).
Dorine was onverbiddelijk : starten op hartslag 146 en geen slag sneller. Dit bracht ons op een tussentijd halfweg van 2:04:20 u.
We waren juist halfweg gepasseerd of de deelnemers van de halve marathon (die juist gestart was en hetzelfde parcours afhaspelde) staken ons bij honderden voorbij. Niet erg bevorderlijk voor het hoofdje : we liepen er precies in de weg ...
Dorine kende een dipje tussen kilometer 30 en 35 maar daarna ging het terug beter.
Aangekomen in 04:11:52. Een dikke kus van de meester en een bank vooruit voor Dorine. Volledigheidshalve dien ik te melden dat Kristel de marathon volledig uitliep (weliswaar in 't zwart).
Organisatorisch was deze marathon een beetje a-typisch Hollands aangezien de lokaties (kleedkamer dames, kleedkamer heren, douches heren) nogal verspreid en minder goed aangeduid waren. Ook de halve marathon loslaten op de deelnemers aan de marathon is allesbehalve een goed idee.
Er is duidelijk nog werk aan de winkel voor de organisatoren van Etten-Leur.
En ja, misschien is het nu ook eens tijd om het seizoen 2006 te overschouwen. Het vooropgestelde doel heb ik niet gehaald aangezien ik graag mijn tijd van 03:12:00 had geëvenaard of verbeterd.
De eerste marathon waarin ik snel wilde gaan (Gulden Sporen Marathon) gooide de hitte roet in het eten. Bij 32° C was het niet aangewezen om zo'n zware inspanning te leveren.
De tweede marathon waar ik naar toe piekte heb ik aan mij moeten laten voorbijgaan aangezien ik twee weken ervoor zwaar ten val kwam op training.
De andere marathons waren best leuk vooral als je iemand naar de aankomst kan pacen (Rik, Carol, Dorine).
Het is het ideale moment om nu al te beslissen dat ik begin mei 2007 (Maasmarathon) een nieuwe poging doe om mijn PR op de marathon te breken. 3u10 wordt de uitdaging...